Opona pneumatyczna - zewnętrzna część koła o przekroju otwartym,wykonana z gumy,nakładana na felgę lub obręcz i wypełniona powietrzem lub innym gazem pod ciśnieniem.
slicki – opony całkowicie gładkie lub z bardzo delikatną rzeźbą bieżnika. Spośród wszystkich
slicki – opony całkowicie gładkie lub z bardzo delikatną rzeźbą bieżnika. Spośród wszystkich
· typów
opon mają najmniejsze opory toczenia. Stosowane głównie w wyścigach
samochodowych i motocyklowych, w kolarstwie torowym i szosowym
na suche, gładkie nawierzchnie. Tego typu opony samochodowe i motocyklowe
zawodzą na nawierzchniach mokrych, gdyż nie odprowadzają wody spod opony, co
może prowadzić do aquaplanacji (hydroplaningu). Natomiast opony rowerowe, ze
względu na ich małą powierzchnię styku z podłożem oraz dużo większy nacisk i
relatywnie małe prędkości, nie ulegają zjawisku aquaplanacji, mogą więc być
stosowane także na mokrych nawierzchniach.
· rowkowe –
opony z układem płytkich rowków, które nie zmieniają zbyt mocno oporów
toczenia, w niektórych warunkach zapewniają lepszą przyczepność koła niż opony
typu slick i ułatwiają odprowadzanie wody z powierzchni opony.
Znane są modele z rowkami równoległymi do kierunku jazdy i skośnymi. Rowki
skośne lepiej odprowadzają wodę, ale mają też nieco większe opory toczenia niż
równoległe. Opony rowkowe są powszechnie stosowane w kolarstwie szosowym, w
rowerach miejskich i ogólnego użytku.
· klockowe –
opony z wydatnym bieżnikiem przypominającym nieco Vibram. Są powszechnie
stosowane w rowerach górskich i samochodach terenowych. Jest ich
bardzo wiele odmian: od tzw. semi-slicków – mających w miarę
gładką powierzchnię czołową i duże klocki na brzegach, co jest rodzajem
kompromisu między oporami toczenia i przyczepnością przy jeździe w terenie o
zmiennym rodzaju podłoża, po opony błotno-piaskowe – mające bardzo wydatne i
dość rzadko rozmieszczone klocki, których zadaniem jest „wgryzanie się” w
grząskie i mokre podłoże, i które charakteryzują się bardzo dużymi oporami
toczenia na bardziej twardych podłożach. W rowerach przy tym rodzaju opon
często stosuje się inny bieżnik w oponie na koło przednie i tylne.
· kolcowe –
opony z metalowymi kolcami, które służą do jazdy po śniegu i lodzie. W rowerach
górskich są one też dość często stosowane do zjazdu również w sezonie letnim.
Rowerzyści majsterkowicze robią je sami z odpowiednio dobranych blachowkrętów i
starych lub specjalnie kupionych opon.
· deszczowe –
opony ze specjalnie dobranym wzorem bieżnika zapewniającym bardzo wydajne
odprowadzanie wody spod koła i zabezpieczającym przed poślizgiem.
· błotno-śniegowe –
opony wykonane zazwyczaj z bardziej miękkich gatunków gumy, zaopatrzone w
specjalnie wyprofilowany bieżnik zapewniający dobrą przyczepność
na śniegu i błocie pośniegowym.
· nordyckie –
opony przystosowane do jazdy w bardzo zimnych warunkach (w Polsce używa się też
nazwy opony lodowe). Najbardziej popularne są w Rosji i państwach
skandynawskich. Opony lodowe są również powszechnie używane w Kanadzie, gdzie
są to po prostu opony zimowe], ze względu na to iż są przeznaczone do jazdy
w temperaturach poniżej -10°C, zwykle występujących zimą na większości obszaru
Kanady. W stosunku do opon zimowych bieżnik posiada budowę kierunkową oraz
więcej lameli, które są gęściej umiejscowione. To pozwala na lepszą trakcję na
lodzie i śniegu.
1839 –
Amerykanin Charles Goodyear wymyślił proces produkcji gumy,
odkrył proces wulkanizacji kauczuku, który został opatentowany 15 lipca 1844
roku,
1846 – Robert
William Thomson opatentował oponę pneumatyczną dętkową, (wynalazł w
1845, opatentował we Francji w 1846, opatentował w USA 1847),
1888 – Szkot J.B.
Dunlop wynalazł niezależnie oponę pneumatyczną dętkową do roweru,
1891 – wynalazł Édouard
Michelin rozbieralną oponę pneumatyczną
(z dętką),
1896 – opony
pneumatyczne zastosowane po raz pierwszy jako opcja w samochodzie Benz Velo,
1904 - firma
Continental wprowadziła opony z bieżnikiem,
1918 - początek
stosowania sadzy jako wypełniacza (czarne opony) oraz opon z kordem tekstylnym,
1922 – wynalezienie
opon wysokociśnieniowych,
1930 - początek
rozpowszechnia opon diagonalnych,
1924 – opony
niskociśnieniowe,
1934 - wprowadzenie
opon zimowych,
1946 – firma Michein stworzyła
opony radialne,
1947 – Goodrich
Corporation zaprezentował opony bezdętkowe,
2000 – firma Michelin
oficjalnie zaprezentowała system PAX, pozwalający na kontynuację jazdy z
przebitą lub pozbawioną ciśnienia oponą,
Komentarze
Prześlij komentarz